Dün gece hüzünle kendimden geçtim,
Bir sigara aldım; yaktım ve içtim.
Tepeden tırnağa, sızlarken canım,
Sandımki, beynimde kaynadı kanım.
Kalbim hızlı hızlı, göğsüme vurdu,
Oturduğum yerde, beni çok yordu.
O an da, benden çok uzaktı herkes,
Derin derin alıp, verdiğim nefes;
Boğazıma, kılçık gibi takıldı,
Adeta üstüme evim yıkıldı…
Öyle yoruldum ki, kendimden bıktım,
Sıkıntıdan kalktım, dışarı çıktım.
Bir bankta oturdum, gözümü yumdum,
Rahatlarım diye teselli umdum.
Gönlümün tükendi keyfi, neşesi,
Beni hırpalayan o korkunç sesi.
Zihnimden kazıyıp, silmek istedim,
Birazcık kendime gelmek istedim.
Olmadı; ne yapsam, susturamadım,
O sesi, bir türlü bastıramadım.
Susmadı! Beynimi kemirip, oydu,
O sesin sebebi, aslında şuydu:

“-Savaş başlamıştı; korkunç bir savaş,
Kalmayacak gibi, taş üstünde taş.
Bütün dünya şimdi, hepten tedirgin,
İşgal altındaydı; Kudüs, Filistin.
Dün sabah çok kötü bombalanmıştı,
Küçük bir çocuğun yüzü yanmıştı.
Simsiyah olmuştu bembeyaz teni,
Dünyaya diyordu: “Kurtarın beni!”
Sanki gökten yağıyordu alevler,
Moloz yığınına dönmüştü evler.
Bebekler acıyla ağlamaktaydı,
Anneler karalar bağlamaktaydı.
Kaç kızın ırzına, zorla geçtiler,
Kaçının kanını, böyle içtiler.
İnsanların hepsi aç ve susuzdu,
Bitap düşmüş herkes, çok uykusuzdu.
Uyumak ne mümkün, solgun gözleri;
Kan kırmızı olan, dolgun gözleri.
Ölüler uğruna, yaş dökmekteydi.
Çocuklar hıçkırıp, iç çekmekteydi.
Bir çoğu şimdiden öksüz kalmıştı,
Ve savaş onlardan, ömür çalmıştı.
Kimisinin ağzı, kanla dolmuştu,
Kimine beşiği mezar olmuştu.”

“Bir bomba düşmüştü, bir ev içine,
Mazlum bir yavrucak, hedefte yine,
Her halde o bunu, oyun sanmıştı,
Üstüne düşünce; parçalanmıştı.
Korkunç bir acıyla, yanmıştı canı,
Duvara sıçramış; kurumuş kanı.
İç organları hep yere dökülmüş,
O an da orada, acıyla ölmüş.”

Bunları görünce, kalbim cızladı,
Beynim acı çekti, ruhum sızladı.
Düşündüm, sebebi neydi bunların?
Ortada oynanan, şu oyunların.
Aslında bir büyük sebebi vardı,
Bu yüzden savaşı çıkarmışlardı.
Hedefe koydular Orta Doğuyu;
Şimdi fokurduyor Akdeniz suyu.
Bugün vurulurken; Gazze, Filistin,
Sadece onlara değil nefret, kin.
Nerede bir İslam Devleti varsa,
Onların fikrine, karşı çıkarsa.
İsterse çıkmasın; eğer müminse,
İman ve İslam’dan gayet eminse.

Yahudiler derki: “Ölmesi lazım,
O yerlerin bize kalması lazım.
Vadedildi bize, bütün o yerler,
İncil kitabında buyrulmuş derler.
Tekvin bölümünde, on beşinci bab,
Bu şekilde bize, söz vermiştir rab.”

Biz nasıl Kur’an-a iman etmişsek,
Kur’an-ın yolunda, koşup gitmişsek.
Onlarda İncile, böyle inanır,
Bu toprak onlara kalacak sanır.

İşte bu yüzdendir, bugün bu savaş,
Ey uykuda yatan, Mümin arkadaş!
O rezil uykudan uyanmalısın,
Uyanıp, aslına dayanmalısın.
Gaflet uykusuna yattığın yeter,
Bu kadar çamura battığın yeter!
Tarihten ibret al, olma gözü kör,
Hakikati öğren, gerçekleri gör,
Değişsin sendeki, şu kokuşmuş huy,
Kulak ver sesime, beni candan duy!

“-Yahudinin derdi, tek bir umuttur,
O umudun adı; Arz-ı Mevud’tur.”