Hüzn-ü Sevda
Beni bir başıma bırakan yarım,
Sen gittikten beri tatsız, tuzsuzum. Bir bülbül misali artmakta zarım, Bu figan elinden pek huzursuzum. Sevda dedin güldün, niçin kandırdın, Sahte gülüşlere hep inandırdın, Kor ateşe attın, yaktın, yandırdın, Şu harap dünyada bil ki mutsuzum. Ruhuma eziyet eder hasretin, Pençeler kalbimi dider hasretin, Akşam gelir, sabah gider hasretin, Gözlerim sızlıyor çok uykusuzum. Bu rezil sevdanın yokmuş vuslatı Taşıdığın o kalp taşlardan katı, Zehir ettin bana sen bu hayatı, Gurbet ellerinde şimdi yurtsuzum. Kapattın yolumu gelen her yönden, Vazgeçtim sevdandan, vazgeçtim senden, Var git şimdi, durma; uzaklaş benden! Sana gitme dersem, ben namussuzum. |