GÜNEŞ BATARKEN BÜYÜYEN GÖLGENDİRGüneşin kızıl ışıkları ufukta kaybolurken, Saatler geçip, gün geceye dönüşürken, Yavaş yavaş uzar gölgen. Kendini övme, unutma, insanız biz sadece. Her adımın bir sahnesi var, her anın bir perdesi, Dinlersen rüzgarın melodisini duyabilirsin. Gölgelerin dansıdır, hayatın her sahnesi. Ama sen, bu oyunda bir figüransın sadece. Her birimiz bir yolculuk içindeyiz bu dünyada, Hayatın inişleri ve çıkışlarıyla dolu bu yolda. Her an bir öğreti, her an bir deneyimdir sana. Kendini övme,devam etmeliyiz öğrenmeye Yıldızlar sahneye milyonlarca ışık saçarken, Kaf dağında sanma kendini, yıldızlar kadar mütevazi ol sen. Koca evren içinde küçüktür senin hikayen. Ve güneş batarken uzayan gölgendir sadece. Deniz kumlara sarılır, ay ışığında parlar, Gözlerin deniz gibi sonsuzluğa dalar. Bir rol de senin payına düşmüştür,hayatın sahnesinde, Ama unutma, gölgen, yok olacak sahne sona erdiğinde. Güneş batarken,büyüyen gölgendir unutma, Büyüyen sen değilsin, kibre kapılma. Yok olacaktır gölgen ,güneşin batışıyla. Çünkü sen, sadece bir oyuncusun bu büyük oyunda. |
Sözlerinizi büyük bir beğeni ile okudum,
Kaleminiz kavi ilhamınız daim olması temennisi ile esenlikler dilerim.