Rezil Uyku - 9
o dedi-ğodular, nizeler, gavgalar,
entirikalar, menevreler, al taka ver külahlar ka-ta-kulliler, ketempereler abidikler-gubidikler, kim garıyı boşacak da hankı garıyı alcak sanısın adam garabatak belli deği(l) nerden batçak, nerden deberip çıkcak kendini çapanoğlu sanıyoru dangalak gülelek, dürtelek, söğelek-siğelek ıccık da hayalladığımı sezelek her daşın altından çıkıyoru mubarek evel Allah her işin içinde barnağı var boba şaşar galı(r)sın valla! meğrem neyimiş senin Kör Irza .. goca köyde aşna-fişne olmayan ev galmadı kimin elin kimin debinde gatliken belli deği(l) taha neler neler, bereket versin, yalınız ki, kuytuya çekildim bekleyon bizim hısım akrabaların gıranına gadak varıyo tö(v)be Allah bi adım taha atmayo, “hıhn geliyor, bizim hıyarağası hinci yaş tahtaya yan basdı” deyon narasın, ani bi menevre mümkün deği(l) o dallara basmayo herifçioğlu anasının gözü nuh deyoru da; peygamber demeyoru dürzü, gavırın en öğnde ğedeni “gafasının işinde kırk dilki kuyrukları birbirine dokunmayoru” “bin goyunnu kürdo(ğ)lu”.., anna vallaha billaha sen neyimişsin be! Kürd Irza! .. yetmeeez! “anan höyle namıslı boban böyle erdem sa(hi)bısı var mı senin anan-boban gibisi deyip gapadıyo gutuyu ne deyceğmi bilip oyusa anam neyise hadi emme bobam aykırı, nakıs, geçimsiz, gayfa-paca bilmez, mencilissiz dikguyruğun tekiydi! onun eşşeğe nası(l) yük yükleğini nası(l) acamı öküz öğretdiğini eyneli çıkmadan değil ekmek su içirmediğini öyün vahtı evde olmayana çomaç bile yedirmediğini herkes bilirdi goyuna ğederdi zıyana girmeye ğakana daşı atdımıydı hayvanın neresine ğelirse ğelsin goçumuş, guzuymuş düşünmezdi mehremet etmezdi köydeki herkes bilirdi okarda Allah bilip duru(r) Alla(hı)n bildiğini guldan mı saklayan hinci emme Irza emmi o dallara basmayoru dayıma uyanık herifcio(ğ)lu adam yaşa basarmı boba özel bi adamımış bu Irza . valla hunun hurda boynunu gır, gebersin bi gırana çukura sürüyvü kim vurduya getsin ..ına godumun döyüsü kim araycak, kim sorcak bunu emme gel velakin… okarda Allah var, insan Canabı Allah’dan korkuyo neyeyse ganundan filen gorkmayo o ğadar vizdanıın sızlamaycak iştehe emme neyise.. gır boynunu at hora emme Allahın sevdiği gulumuş Irza .. len “ataş olsa cürümü ğadar yer yakmaz” bu mülevves bi de boyuna-bosuna bakmaz ele .mına godumun döyüsü ele iyi de! bu adam bi başka köyden gelmiş, bizim köyde eşi-dosdu, hısımı akrabası olmayan biriymiş bu adam bunnarı nerden duyuyoru nası(l) uyduruyoru, ırabıtasına, usdurubuna akıl yetirişine şaş valla kerameti kendinden menkül Irza .. ben bilmen Kör Irza kimin nesi, neyin fesi, pekey de sen nerden biliyorun ben kimin nesiyin, mefrat bişiy valla “anam avradım ossun” aradan bunca zaman geldi ğeşdi bu işin sırrının çözemedim hâlâ kimi bilir tanır, kiminen tanışır, kiminen oturu(r) ğakar gonuşur da meşveret eder, annar dinner ondan sonura çoğu geceler uyku dünek dutmaz valla sırf bu götden bacaklıdan ötürü pirincin daşını ayıtlayaman bi türlü hafsalam almaz uykum gaşmasa gatil olurun ürüyamda kimsesiz, çaresiz, gariban Kör Irza.. . |