Beyaz Perdelerbeyaz boşluğun buluttan düşü siyah gölgelerde erirken dile gelsin sevincin kristal yalnızlığı ... bütün gece g’özlerimin karasına ağlayan ışıkta kucakladım güneşin sessizliğini düş ipliğiyle dokunan ebruli gölgede ay’ın buğulu inceliği beyaz perde üzüm parçalı hayaller geçer/ sesimin karı yağan şiirler/ ovalar,atlar... yüreğim, sevincimin yarısında kaç avuçluk ağız olur o muhteşem dünya açar ağaç kıvamında zaman martılar dilleşir yağmur yağar sonra yeryüzü çiçeğiyle yıldızlı bir balkona parmağıma asılı gecenin renginde şafak bulutsu kumların güzelliğine yâr getirin mavili kuşları kalbimin kentine denizin uykumu çarptığı darlıkta kekeliyorum çocukluğumu.. sırtımdan hüzün köprülü karanlık yürüyor pencerede ay yalnızlığı fenerli tohumun uzun yolculuğu o kadar çok anlattım ki satırlarıma tuttum atlasın sarı iklimini.. dudaklarımdan kayan terin ırmak derinliği kanatılmış çığlığın yüzüyle geçer baharı uyanışımı zincirliyor yaprak serinliğinde sabah rüzgarın içime doğan vaktinde gizlice s/aklım çek gövdemi ruhuna avuçların çözülsün aydınlığın ceplerine ... |
her gece düşüme gelip tarama kızıl saçlarımı.
geçme içimden delice salınarak
ayakların çıplak
aşk kayarken avuçlarımın içinden
ben hâla aykırıyım kendime
ve hâla saçlarım kızıl
hâla o siyah elbise var üstümde
çek gövdemi ruhuna
b/içimden taşıyorum .
şimdi
ört gecenin perdesini/ay üşüyor.
aşkla.