HER ŞEYE RAĞMEN
Çökerse çöksün alabildiğine karanlık
Varsın ya ta içte sen, bahta aydınlık Ne denli uzasa da kaderdeki ayrılık Bıkmak yok öyle, söz vermiştik en baştan. Bırak terketsin, o çok severmiş bilinenler Seni bırakmayacak biri var, ergeç bunu görürler Sakın sıradan sayma yaşanmıştı o dünler Yıkılmak yok öyle, yazarız tarihi sil baştan. Silüetler değişir, ruhsa aynı kalandır İnsanın erdemlisi şekle değil, gönle bakandır El, ayak, saç, diş hülasa yıpranandır, yitendir Üzülmek yok öyle, doğarız birlikte şafaktan. Sitemlerle örülse, bağrı da yaksa gün Çözümsüz gibi görünse de dertler, olsa kördüğüm Aydınlığa öykün sen, bu belki de son güzün Eğilmek yok öyle, nevruzla baharız kor ateşten. Bir günlük, haftalık, mevsimlik değildi sevgi Onun uğruna birlikte nice dertler çekildi Ömre verilen mehilden belki biraz tükendi Ölmek yok, sevgimiz can bulacak atan yürekten. Oğuzhan KÜLTE |
sevgi ve iözlem vardı,
Hakikat vardı,
o çok güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı
düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarım