Mansur
Mansur gülümsedi ölüme
-Pervane su ister mi sakiden- Tutuştu can fitili Direğinde darağacının Yüreğinden dudağa dökülmüştü söz Hayret makamında oysa vacipti sükût Aklın hükmü aşka kadardı Sır perdesine düştü gölge Sırrı surete nasıl sığdırır insan Sırrı giyinen suret dudaklarda faş olur Darağacında yeniden filizlendi Mansur Ölüm değdiğinde yeşerdi can Yok’a yokluk erişmez ki İnsan; suretlerin bekçisi Toprağın derdini bırak kefen düşünsün Kırılsın yokluk aynasındaki ten |
*** MANSUR *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...