Alfabe 'mbir ağacın gölgesini kucaklayanlar ağır uykuda yüzüme değen ne varsa gül kokusuyla gezer vaktin sesinde nefes alırken ölüm pencerelerin aydınlık bakmasıyla oturur gözlerimin sürmesine mavi bir menekşe uzun uzun dalıyorum suyun tırmıklı bedenine vakit selam gibi durduğunda sırtımda lambalar sevişgen turuncuyla akıyor Ölüm diyorum türküsünde varolmanın elası rengiyle ezgilerken şehrin duvağını omuz omuza açar umut şemşiyesini balkonlara asılan gözlerin çiçek musluğunca su içerim aşkla dokunur her şeyin başlangıcı büyük büyük düşünürüm gökyüzünde alfabem ... |
türküsünde varolmanın elası rengiyle ezgilerken şehrin duvağını
omuz omuza açar umut şemşiyesini
balkonlara asılan gözlerin çiçek musluğunca su içerim
aşkla dokunur her şeyin başlangıcı
büyük büyük düşünürüm
gökyüzünde alfabem..."
Yüreğinize sağlık... Güzel anlatımınıza kalemimin küçük bir dokunuşunu bırakıyorum sayfanıza... Saygılarımı sunuyorum...
Ölüm diyorum
ezgisinde asırların kahrına tüterken isli bulutlar, şehirlerin viranlığında
omuz omuza direnir umutsuzluğa muştuyu saçarken yeryüzüne yağmurlar
aşkla dokunsun yeter ki her şeyin hicranı
yüreklerin sarsın gökyüzünü
yetmez harflere göklerin
alfabem...