Gece ve adamlarmavi karla bezeklenen tepelerin ellerimdeki ağaçları çok uzakta ... gölge geçitiyle süzülür bahçeler gecenin ıslak uykusunda ruhumun gemileri sisli güne işlenen saatleri Ve yüzümün dalgasına aynalanan pencereleri öper.. yaraların derin kondularında gözlerim, gözlerim ne güzel Ki, düşleri ısırılmış ellerin yığınca sözcüğü dudaklarım bir bakışla kalabalığa karışan haykırmalar cam saydamlığında yarım bir ışıkla büyür aldanışların çırılçplak dallarında teri gecenin avuçlarımda fısıltı yağmurları ezgilerken suskumu yankısına dağılıp giden uçurumlar kadar koştu tozunu silkelediğim zaman martı çığlıklarıyla sahnelenen göğü boyuyorum şiir perdeleriyle açılan odaların sırları dökülüyor yalnızlığın portakal çiçeği büyüttüğü mevsimde,renklerin koynunda dağıtıyorum duvarları binlerce adım sokaktan geçiyor bir ırmak uyanıyor gece ve adamlar .... |