İklim kızılıyanık kokuların göğsündeki yıldızı ağaçlar uykusunda uçurumlarsa derin sessizliğin sis dudağında.. ıssız ateşin sularından bir ıslıkla geçer nehirler vurulur işte zaman ayazda büyüyen secdeli avuçların durağında kırılgan gözyaşlarım yüzümü saklayan kelimelerin teninde iklim kızılıyım.. boşluğu anlamanın tekrarlarında kanatlar/ gölgesiz göçler bir yolculuğun yarımlığından söküyorum tuzu kalmış anıları eksik pencerelerin güneşinden akşam doğuyor kollarıma uyanıyor sancı girdiğim kapılardan kayıplar Ve saklı kilitler kimsesizliğe katlanmanın saçlarında küllenmiş baharlar ki esiyor rüzgâr geçiyor ay gidiyoruz bırakarak aynaları hep ilk sıcaklığıyla kendimize Üzerimde ağır ırmaklar/ Gezinen şiirler .... |
iklim kızılıyım..// of ki off
dik tuttuk başımızı
Aşk’a
dünü hep erken yaşadık
yarına ise hep geç kaldık
Issız bir sessizliğin yamacında
küflenmiş bir hüznün gölgesine
yaslandık
Göz yaşı olduk
içimize b/akışın arkasında.
Sevgiyle