Vatanımuzaydan bile fark edilecek seni yazmak isterdim bütün insanların toplamından oluşan herkes kendi sen’inde bulmalı seni yine sevgi büyüklüğünde gül olmalısın kalplere ildiğim aşk yanım vatanım vatan çarpan yürekler ellerimle açtığım yol beşte biri satılmış, halkım uykudayken sureti parçalanmış gülümseyen yüzünün demir ağlar eğilip de bükülmüş demir kalpler erirmiş oysa her bir zerresinde kanı olan dedelerimin o doğudan at koşturmuş yiğit erler sevgilimi yazayım derken çıktın karşıma kara üzüm gözlerin parıldadı içimde yeni ay’lar girdi sıraya yine yıldızını aradı yeniden gazlı, sopalı akşamları güle boyadı akıttı toprağın barikatlı kirini mavi mavi umutlara boyadı senin için kan kırmızı güller dikeyim yerine kazıyayım sökülen köklerini fabrika dumanları asayım tepene de kurutulan nehirlere suyun olayım alayım da seni zalim elinden zulmü alıp sahibini savayım ah ağrımasın o gelincikli başın güneşinin tam üstüne takayım üstünde gelin güreşi tutsun halkın eldeki sopaları kırıp yakayım!.. 13. 07. 2013 / Nazik Gülünay |