Yarimuyanmaya uyuyor uyku çiçeği bütün sokaklar süpürülecek ayçiçeği resmi çizsem yârim olur musun oyuncak bebeğin kolları oynar güneş tahtında benden başka suçlu yok dağ vurulur ve.. sokakların gerçek sahipleri kovulur yoldan coplanır gül insan telleri acıtır canımı teller cilalanır e, hâdi yârim ol ayçiçeği, yeni güneşini bul ve gerçek konuşma söz sözden kovulursun ağızları bantlı dolaşamaz sözcükler bir çizgiyle canlanır duvar heey Ankara! çatla da patla alt katları görüyorum! ayçiçeği! ayçiçeği! dokun parmaklarıma, işığa boya yer uyanır!.. 27. 11. 1996 / Nazik Gülenay |