Izlemekte idim
katran karası gölgelerin gunessizlikle yüz yıkamasını
sonra avuçlarında zamanın eriyen tortuları
esmer suyla bir olup koynuna yaşanmışlıklar alırdı

parlayan gün eskileri, uçurtmalar da rüzgarsızdı
hep bir eksik
bire fazla gelirdi hersey
Çağlayan ne varsa sırtını dayandığıyla bir olurdu

hep kuyruklu bir hayalin yelelerine kapıldık
artık bir gunahsizlik günlüğü ekimin başı
belki de yassı bakışlarım anmanin orta dereceli sahididir
oysa göğe gece baktığım coktur
Ayın sectigi gözlere abdest aldırdığı çok olmustur.

asırlardır sorgulanmis bir akrabadir hayat
kilimlerinde ayni ilmegin kusurlu olduğu
ipin bitişini yorgunluğa sayan ölüm saydığını
hangi birinde desensizligi kabul eder insan
hangi nefesin icinde ritim saymaz ki hayatın dansına

beni yeşile bogdugun ovalardan geçiyorum
ilkin suyun kenarında gördüm seni
toprağın rengiyle gözlerini ovustururdun
bastığın yerler göz kamaştırırdı
bana bir baksaydın
bir egilseydin alnimdan etime islenmis ruhuma
aynaların gördüğüyle ben başkalasirdim

tüm isyanlara ragmen nasil bir sadakat yazgiya
ekili onca terkediş bende kırpilan bahçıvanlik sende

zarifsin
yarindan daha büyük bir sabahı doğurdun biliyorum
bir yasamak türküsü dilinde
inceden güneşe tutuşturulan bir baharı salıverdin serçelerin kanadina

yamaçtayim
herkesin bir bahçesi var oyluk etlerinden çıkardığı
saliverdigi kuş cennetine kanatları var
ilkin manzaraya yamadim bensizliği
kaynağını senden alan incilerin gamzeleri göçüp giderken
inerken iliklerimden sonsuzluk şerbeti
şimdi sehrin arınma vakti