Yılan düğümüokunaksız gizde sessizliğin dokunuşunu ezberlerken omzumda uğultu çıbanı ırmaksı yol uyduğum sokak ve öptüğüm yara ölümle dansı vaktin mühürlü fenerlerin kilitli ışığında zaman Ay büyüsüyle yıkandığım sis rüzgârında dudaklarımın moru ve ruhuma uyandırılmış sarnıçların kamçılı kökleri.. kırık zarla örtüyorum kelimelerin üstünü sayıklayan gecede parmakizim ham bir gölgede gözlerimi erteliyorum kaçıyorum üzgünlüğe aldanan izlerden aramızda kuş sesleri ayrılıyor yollar dağılıyor sandık yılan düğümlü şiirlerin sarı yarımlığına ..... |
oysa örtülmemeli kelimeler
üstümüzdeki gökyüzü kadar berrak
ve
dillenmeli, dillenebildiği kadar...
ne zarif bir şiirdi; yine içi engin olan.
Çok sevgi ve selam ile, sevgili Tesbih şairim.