Üşüsün Çocukluğum
Kanayan düşlerimin,
En solgun yeridir zaman Sıyrılıp aktığım her kent Avuç avuç özlem koyar içime Şimdi kentlere küskün Unutulmuş kasabalar arayan Topal bir gezgin gibiyim... Dolmuyor bir türlü mutluluğun bakracı Ömrümün yamasıdır Kederini özümseyip teslim olduğum acı. Boğulduğum her deniz Düştüğüm her uçurum Tutuştuğum her ateş Bana eskimeyen bir yarayı Işıklı bulvarlarıyla solgun Ankara’yı hatırlatıyor. Şimdi bir vapur sesi kadar Uzağındayım. Aşktan aşka geçerken Her adımda düşerim de, Tökezlemem bile Yeni acılara yürürken. Soğutun geçmişimi Çocukluğum üşüsün, Annemin sıcağını özledim yine. Sevdam ıslaktır benim Kül üstüne düşürmeyin... Barış Çelimli |