AyrılıkGözlerini ufka dik gün batımını seyret Bir anda gökyüzünü kaplar yalın bir ateş Tutuşur uzaklarda bir gönül alev alev Belki de ayrılığın rengidir o kızıllık Birbirine ulaşamayan dertli dağların Yalnızlık türküsüdür başlarında dumanlar Öyle durgun, öyle suskun, o kadar heybetli Belki de ayrılığın şeklidir sarp kayalık Sonsuz bir öfke gibi esen rüzgârı dinle Hasretin ağırlığı yüklü sırtına sanki Hırçın bir tokat misali çarpar yeryüzüne Belki de ayrılığa isyandır o hırçınlık Sıkıntılı simsiyah ruh karartan bulutlar Yağdırır yeryüzüne sanki gözyaşlarını Birdenbire bir aydınlık sonra da gürültü Belki de ayrılığın sesidir o tiz çığlık Gönlüm günbatımı gibi tutuştu yanıyor O dağlar gibi yalnız rüzgar gibi hırçınım Yağmur bulutları gibi gözlerim ağlıyor Sevginin bittiği yerden başlıyor ayrılık |