Derme çatma düşlerAdım melek ama Kanatlarım tartıda Küçükten büyümek Ya büyüdükçe küçülmek Sofra artığı Varla yok arası bir şey Ahhh bez bebeğim neredesin Damağımda dinmeyen annemin süt kokusu Yorulmuşum gelgit hayallerden Keşke hep kaşık düşmanı olarak kalsaydım Derme çatma düşler Annemin saksısında goncayım Yuh olsun yükseğine ev kurulan tepelere Suskun bir sofrada tuz olamadım ya Onun için bazen anneme seslenir Bazen içimdeki çocuk ile bölüşürüm dertlerimi Hep çıkmaz sokağımın başı Sadaka isterim yüreğimin yoksulluğuna Kirpiğimde kıymetsiz inci taneleri Kaderim derim kadınlığıma Anneyim derim Annem derim yine de severim kaderimin yoksulluğunu Birisi bir seksek çizse şuraya Ya da kınalı olsa ellerim uyandığımda Birisi alsa ellerimden bez bebeğimi İpek kanatlarımla süzülsem Gök mavinin en güzelinde Yakamda kırk iğne eğrisi İçimde hiç büyümeyen bir çocukluk Fakirliği azap bilirdim Yüreğimdeki acıyı tanıyana kadar Ahh dudağımın kendine değmez Ahhh yanağımın benden uzak halleri Kısıkmış ömrümün ateşi Yasakmış şuraya bir tutam sevgi sözcüğü Hiç rastlayamadım bir yağmurun son damlasına Tövbe edecek günahım olmadı Ama ben hep küçücüğüm Hiç büyümedim Büyüyemedim ki #hüzünlükent |
Hiç rastlayamadım bir yağmurun son damlasina/ suskun bir sofrada tuz olamadım ya
Yine severek okudum şiirini. Tebrikler.
Saglicakla