Kanatsız şiirmasalındayım destursuz sevmelerin ayaküstü günahlarında göğü emziririm ruhuma soluk rüzgarın keyfinde sır derinliklere ateşten çiçekler açar en derin uykuları uyandırırm aynada bulutlanır gece gözlerimin sevinçsiz uçurumuna yanarım cehennemin ipinde dans ediyor bahar yaprağı dökülen ağaçların iskeletinde biçimlenen gövdem yüzünü bana çeviren ölümlerden ayıklarım çocukları sabahların ağrıyan yanlarında eski zaman günlükleri kanatsız şiirin beşiğini sallar ışık hüzün ezgilerinde gemileri gezdiririm düşlerin durgun dalgınlığı mavi deniz yolculuklarında yoksun pencerelere vurdukça burunları nazlı anıların çeşmesinden su içiririm aylı ayakların serüveni başlar yeryüzünde kendimi kendi üstümde taşıyan melek olur yalanlarım bıraksam eteğimde dönen bulutları size üzerime açılan lambalarda vakit vedaya soyunur yine kıyamet yine karanlık düşer gölgelere kırılır dilimde uğuldayan sözler selamsız mevsimlere dudaklardan öperken doğan rüyalarım uzağım kalbimin içine kalbimin içi gibi siyah zenginliğe hadi bir dağ atın bir karınca sizden önce büyüteyim sokakları .... |
Bir rüzgar esti
Dağılmış bulut
Uğrar mı unut
Buruk sözcükler
Olası soyut
Tütüyor umut
Çok saygımla Şairim.