talanöpüp cehennem alnından acının kalbimdeki kanlı kundağa bastırıyorum hüznün binbir rengini kanıyor zaman durmadan umudun kırık testisinde bulaşıyor dünya ağrısına büyüttüğüm umut unutulmuş rahvan bir atın terkisinde büyüyor gözbebekleri soluksuz koşuyor içimin çölünde nicedir dur durak bilmeden talanıma ulaşmaya and içmiş deli bir kısrak ben yorgun raylar üzerinde düşmeden yürümeye çalışırken kayıyor altından ayağımın sınanmakla yoğrulduğum dünya kaç kez ölür bir insan kaç kez düşer dibini kim bilir kaç kez görmüş uçurumdan bilmiyorum parçalıyorum dişlerimle arkadan özenle iliklenen gömleğimi tutuyorum fırtınaya bağrımı dağılmıyor,dinmiyor içimin ateşi ağzımın eşiğinde istiflenmiş binlerce küfür ısırıyorum dilimi yetmiyor dindirmeye yenilginin ıstırabını ilmin tarlasında öğrendiklerim anlıyorum insan bir ırmaktır yeşerttikçe kuruyan keskin bir testeredir zaman durmadan içimizi tırpalayan ... Necat Uslu Şiirime değer verip yorum yapan kalemdaşlara,güne getiren seçki kuruluna teşekkürü borç bilirim. |
ne varsa hayalden arta kalan
düşlerle örter kendini
sonrası bir düşümlük sevda
gerisi talan...
Tebrikler...