Seni solumakgücüm seni solumak sesinde kuşların, kedinin, dünyanın şalımı omuzlarından düşürmeden, hissettirerek karşımdaki ağaca, örümcekli duvara çalarak eski kapıları kim o diyecek seslere yönelterek çiçeğin tuşunu biliyorum çünkü seni solumadan düşecek duvarın taşları yerinden simsiyah bulutlar kaplayacak gökyüzünü bütün kuşlar ölecek, uçamayacak kelebekler çiçekler açmayacak ölü ellerime alamayacağım kalemi sallanmayacak ölü ağaçlar ölü rüzgâr esmeyecek bir yontu gibi insanlar soluksuz sayamayacak yerlerinde içemeyecekler bir masada eleştirel gözlerle birbirlerine dünya nereye gidiyor diyemeyecekler seni soluyorum, yerini değiştiriyor ay bir umudu acıyla da olsa yanımda taşıyorum sabırla veriyorum gülün suyunu sesini duyuyorum kuşların kedi sürtünüyor eteklerime caymıyorum yaşamaktan şiiri!.. 21. 06. 1999 / Nazik Gülünay |