Uçuk kaçık değilimo kente rastlarsan beni de çağır girişte gül hevenkli bahçeler olsun bir havuz sesi karşılasın uzaktan evlerin bahçesinde leylaklar koksun yar dokusu bütün teninde beyaz martıların denizinde kalksın sis birbirine göz kırpsın evlerin ışıkları ev evi dansa kaldırsın olmazsa çok uçuk kaçık değilim, sanma bir balkondan bir balkona uzatılmaz el! küssün bize savaşlar elimin tersini gösterdiğimde uzaklaşsın, bakışları öne eğik barış salınsın ortalıkta öyle göstermelik değil epeyi sevgi katmanlı giysilerle umutla tokalaşsın uzun süre ve ne olur hep bizde kalsın Ankara İstanbul’a hatta Suriye’ye adım atsın; bir bohça gül göndersin beyaz güvercinler uçsun üzerinden dünya pencerelerinin önüne sevgi yazsın yeni doğmuş bir bebeğin haykıracağı sesle! 12. 04. 2012 / Nazik Gülünay |