İnsan bu! İpini koyverse Yüce
Kâr sayar nefsine her haltı yemek
Helakın sebebi üç harf tek hece
Aklın emaresi müsbete emek
Kibirle "BEN" demek dile ar oldu
Bir virüs dünyaya hükümdar oldu.

Seraptı mutluluk; mazlumlara sır!
"Adalet" içi boş süslü bir kavram
Çekmezdi... Çekmedi bu yükü asır
O yüzden mutluluk, tebessüm haram
Yaşanan her dram bora, kar oldu
Bir virüs dünyaya hükümdar oldu.

Meziyet sayıldı doğayı tahrip
Zehire bulandı sayısız gıda
Emanet-i güzin kalınca garip
Duyuldu Kâbe’den yükselen nidâ
Kesildi ses seda; Yâr ağyâr oldu
Bir virüs dünyaya hükümdar oldu.

Ne zerre abartı ne tatsız şaka
Hayvanlar hayli hür insanlar esir
Nerde o fiyaka, o eski caka
Aczini unutan pek müteessir
Lokmaları zehir, yeri dar oldu
Bir virüs dünyaya hükümdar oldu.

En güzel surette yaratmışken Hakk
Tanrılık taslamak belayı davet
Lanet-i Rahman’a kimse müstehak
Payına düşeni aldı nihayet
Emr-i kûn feyekûn; hükmü var oldu
Bir virüs dünyaya hükümdar oldu.

Can kuşu halsizse, kırıksa kanat
Sebep ya mikroptur (!) veyahut viral (!)
Hadsiz hülyalarda bitti saltanat
Benlik sarayında diz çöktü kral...
Nemrut’un nesli lâl, hakkı dâr oldu
Bir virüs dünyaya hükümdar oldu.

Yaksa da yüreği can kırıkları
Çekilen her acı ihtar insana
Sorgula duyduğun hıçkırıkları
Toprağa düşenden bahsetsin sana!
Meftunken cihana kime yâr oldu?
Bir virüs dünyaya hükümdar oldu.

Mecit Aktürk