Suskun sesleniş
karışmış ter kokusu
ten kokusuna suskun bir sesleniş yalnız ağaç dallarında poyraz ötekileşmek çırılçıplak hem de gururlu öteki olmak silik siyah beyaz bir resim bir yudum filtre kahve bir ses tınısı kararlı olmak her türlü acıya boyu çok kısa yeni yetme şiirlerin giden gitmiştir bir ressam ki karışmış paletindeki renkler hayat kendi aksaklığında ben Kirke!! değilim ama öyle demek geçti içimden kim bilebilir ki benim içimden geçenlere kurduğum tuzakları şimdi YALNIZ bir sen bir de ben Yağmur yağmış kendinden habersiz gök kuşağı kestim saçlarımı kahkahalar attı elimdeki makas kıskandı ayna kahkahalarımı ilk defa sevdim bana sus demeyen suyun sesini uykudaydım belki belki de bir rüyadaydım ama çok iyi biliyorum çırılçıplak kendimdim çıkardım sırtımdaki acıların geceliğini yarın bambaşka bir ben üşümeden titremeden ayakta olacağım kulağımda ANNEmin bir masalı dudağımda kızıma söylediğim ninniler kelebekler ne güzel uçuyor değil mi? #hüzünlükent |