AnnemeŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sen’den sonra sığındığım bütün limanlar acımasız ve soğuktu anne🥺
Çığlık çığlığa Çocuklar koşuyor içimde Aklımda bir kentin tarifsiz hazin öyküsü Ateşler içinde şehrin sokakları Toz bulutu gökyüzü Ay daima Bulut’un arkasında Her yerde seni arıyorum Ne sen varsın Ne de senden bir iz Kan ter içinde uyanıyorum Ve kalbim ağrıyor Anne Hem de çok ağrıyor Kalbim çok ağrıyor İçim de çok acıyor Tarifi yok Ne bu ağrının ne de bu acının Bitmeyecek sözlerle Hiç bitmeyecek öyküler biriktiriyorum sensizliğe anne Her öykü bir nefeste bitecek Her öykü sonsuza dek sürecek gibi Bir bir anlatacağım sana o öyküleri Aylardan kasım olacak Yağmurlu bir günde Akşamın alacalı saatlerinde Tam da Babamın göç vaktinde Aldırış etmeden ağrıyan kalbime Atlamadan hiç bir nokta ve virgülü Avuçlarına koyacağım O öykülerden derlediğim Acılarımı Sevdamı Hasretimi Açılsın diye Sağır bir kulak ile geldim sana Çığlık çığlığa bağır bana Yoksa da fısılda Kalbim ağrıyor dedim ya Duy beni Üzülme sen emi annem Geçer nasılsa Sen hep öyle derdin ya İşte öyle geçecek Bu günde seni anma Sana yanma ayinim tamam anne Kirpik uçlarımdan topladığım Hediyelerini bıraktım yine Ahşap çerçeveli Siyah beyaz resminin önüne Şimdi gidiyorum Ama; Ben yine gelirim ki Belki aylardan Kasım’da Kim bilir belki de Otuz bir ocak gecesinde Sen üzülme olur mu? 🩶31/01/2020🩶 🍂 |