.....yaşamayı bir sebepten ötürü kıskanan hareli sözcüktü dil kıyısı yalnızlığım hesapla kitap arası oluklu bir şehir içim kan süzen yaraya kuş döküyor aslım kaçıncı vaktine ömrün gökyüzü diriliğince uyanıyorum bir çocuk ıslığımı çalıyor düş terlikleriyle koşuyorum ardımda kara aydınlığın semahı biçim verirken yapraklara ince bir tende gölgemi arşınlıyorum sert ayazın gün bulaşığı en nazende sokakları adımlarken avuçlarımda üşüyen dalların kızıl tonu su ekimliği göç gözlerime ..... |
kabulsüz dularım ellerime düştükçe
başka bir yenilgiden döndü. bu bedenim
ömrümün her demin de
hesapla kitap arası bu hiçliğimde
bir mavi gökyüzüm
bir de gözlerin vardı kıbleme düşen
yarım yamalaktı sonrası
eskitilmiş günler
hezeyana uğramış düşler biriktirdim hep ceplerimde
ve günahkar başımı her secdeye eğdiğimde
seni diledim kendime
bir umut kırıntısı
bir düş artığı
ve kocaman bir hiçliktim kendime
lal olmuş dilimde duamdım
karanlık günlerimde bir güneştin ömrüme
ki ömrüm kaçıncı vaktindeydi
sormadım
s o r a m a d ı m kendime
şiirdi
kocaman yüreğe kocaman tebrikler