dilsiz kuşlar
sessiz iğdeler
yalnızlığın yağmurunda
yarım kalmış şiirlerde büyür
dar sokaklarda
Eylül’ün çatlayan aynalarında
çocukluğumu unuturum







tanıdık saatlerin
iştahlı gündüzüne bağlanan tohumlar
tenimde susar
sıcak bir rüzgar eser ceketli anılara
elbet düşleri görürüm soluk mevsimde
denizin olgunlaşan ışığında
ki elimi uzatsam uzak bir uçtur
kendime bağlanan dallar
ve eski cehennem
sağanaklarıma hazır
nabızlar







zaman ne ölümü koyuyor
ne de kıstırıldığım yaşamı yollara
hüzün göçebenin ağzında kanıyor renkler
iklimlerin uçuruma değdiği vakitte
günü heceliyorum
herkesin masalı
çoğalmışlığı var
aşkın ıslağında




kundaklanmış gecelere alışır yaralarım




gözlerimde öksüz giyinmeler
beynimde kanatlanan martılar
pembe ağıt yakarken kilitli odalara
pas dilim günahları tanır
şarkıları/
ruhuma aşkı dokuyan
beyazın yolculuğu başlar gecelerde
özlemlere kollanırım
penceremde gümüş ay
kenti yürür dağlanan yüreğimin


dökülür iliklerime gök.


....