gün geçer
herkes gider
ben hep uzak susarım
sesim yeşile hazlanır

elimde portakal kabuğu

Meyvesini herkesle paylaşan ve kendindisine sadece kabuklarını bırakan,
buruk portakal kabuğu tadında güzel bir yürek sesiydi yine can şairem.
Ve yüreğin paylaşımcı yanı finaline de fazlasıyla vurarak kendini gösteriyor zaten.
Güzel yürekli şairemin gül yüreğine gönül dolusu tebriklerim ve sevgilerimle.
Selamlarımla...

Bismillah
....

Rendelenmiş portakal kabuğunun o kendine has aroması, kelime kelime, harf harf nefesimizi ablukaya alıyor.

Şiirin içindeki bir ırmak bir sürü dereciğe dönüşüyor sanki, şaiirin duygusundan beslenerek.

ve böylece;
Kendine şiir olan, başkalarına da şiir oluyor.

Kabuğun dna'sında gizli bir damlacık sıvı, ya da koku, bunca özelliği nerde saklıyor, merak etmeden duramıyor insan.Yani bizim Tesbih kelamından bahsediyorum.Dilin beslenip sözcüklere karıştığı o derinlikten,  o gizemden bahsediyorum.

Betimler, i mgeler şair kelamında alışılmamış güzellikte görecelikler sunuyor.

Zengin bir dilimiz var.Daha fazla esneklik, daha fazla dayanıklılık istemesi kadar doğal bir şey yoktur.

Tesbih kelamı, çok fazla zorlamadan esnekliğini koruyor.Gevşekliğe izin vermiyor.
/
Onca değeli sözler var ki piyasada,
sağından solundan çekile çekile basitleşiyor, renkleri birbirine karışıyor, ayağa düşüyor, sonra da solup gidiyor.
/
Şairin gönlü cok iyi koku alıyor.
ve böylece hem kendi tadına varıyor, hem de okuyucu.

Hep yeni tatlar, yeni kıvamlar var, ki böylece, ne yere düşüyor ne de dile.

Öyledir işte bizim şiirdaş.
:)
Tebessüm vs dostlukla hemi:)





-Ramazan Boran tarafından 4/7/2021 12:59:06 PM zamanında düzenlenmiştir.

Şiirin kukusunu duyuyorum, gizin içinde mis missss..

Kışın karın altında güneş gibi şiir parlıyor.

Okumalı bir iki üç.....

Sevgimle