Aşk bizi boğmazçevremde dönen sen miydin güneş miydi sevda sözcüklerini şal gibi omzuma örten bütün bildik duyguları kapsıyordu gövdesi ama bence çok erkendi açmamalıydı kardelen neden aşkın gözü her zaman kör onca gün ışığına rağmen şaşırıyor yolunu düz bir çizgi olmuyor önünde ona köşeyi döndüren bıraksaydın keşke güneşi zamansız doğmasaydı biraz daha baksaydık doyasıya mavisini, yeşilini yaksaydı gözlerimizin duysaydık sabah serinliğini yaşam nerde başlar çözemiyoruz görmüyoruz heybemizdeki ölümü ta ki yüzü değince yüzümüze çıkmaya çalışıyoruz sel sularından biliyorum sevdiğim aşk bizi boğmaz insansız sözler boğar sevgiyi çiğneyen ayaklar nasıl tepinir çatımızda Tanrı’dan değil deprem güneş görmemiş karanlık yüzlerden! 05. 02. 2021 / Nazik Gülünay |