günışığılamba karanlığınca gün ömrü ölmeye hazırlanırken uzun bir serüvenden döndü ay yüzümde günışığı aynalarda Hilal Ve gece... aşk, aydınlığa soyunan gizli bahçelerde taze sabah.. bulutlar, günaydın öpücükleri ufukta gözlerimi alıp götüren yol kıpırtısı en ufağın ki vakitlere konuk olan her dem. anımsarken tomurcukları gömüğünde genişleyen yanlarımla duvar hücrelerine anı kalmak ne güzel/ ne güzel ölümü fikrimde öldürmek/ loş odalarla rüzgara yön vermek mavinin sırtında gölge oynarken ellerimde ara sıra gözlerini çöken bulut benimle yürüsün/ yürüsün ardımdakiler ve önümdekiler denize.. eteklerimde dillenmiş papatya benimle gürültüye sussun. ağaçlar açacak aklımın gecesinde hüzün gümüş bir fısıltı güneş parmaklarımda üstelik.. onarılmış yalnızlık gezerken göğümde bir ülke büyütüyorum gözlerimde beyaz ve parlak ... |
Son dönemlerde ben de mavi denizi ve çay içebileceğim bir kafeteryayı nasıl özledim canım. Bir de kaybettiğimiz yakınlarımızı, insanları düşününce ölüm korkusu katlanıyor tabii..
Güzel güneşli parlak günlerin olsun dolu dolu sevdiklerinle geçirebileceğin.
Tebrikler sevgiler şairem.