20
Yorum
47
Beğeni
0,0
Puan
650
Okunma
ne zaman yürümeye kalksam
önüme duvar dikildi
ara yollardan gitmeye çalıştım
iğneyle kuyu kazarak
gözlerimin en güzel gördüğü günlerde
ne zaman düz bir yolda adım atsam
önümde merdivenler yükseldi
çıka çıka ulaşamadım bir yere
Babil’in asma bahçeleri ıradı
yar koynunu açmadı gök
maviliği sağırdı
ne zaman elimi uzatsam eline
hep başka bir gül dererdi
bakışlarında başka gözler
yakardı can evimi
küle dönerdi aşk
oyuncak sevdaları gördükçe
bir türlü gerçeğe erişemezdi düş
o elden bu ele
gider gelirdi
yokuş çıkmaya kalksam ne zaman
yüreğim ağzıma gelirdi
lal olurdu dilim
sesim benden ırardı
arardım kayıp bedeni
kendime bile sorardım
biri demezdi
otur şu kapı önünde dinlen
bir bardak çayımı iç
ay göründü bak
iki çatı arasında..
10. 01. 2016 / Nazik Gülünay