Yanık Kanat Acısı
Ateşini çiçek sanmış bir kelebektim
Var gücümle çırptım Tozlu kanatlarımı. Kısacık ömrüm bitmeden konmak için közlerine. Dur durak bilmeyen bir nehirdim önceleri, Aşkın dağlarından koptum Durmadan aktım Göller büyüttüm ovalar besledim de, El kadar kalbini dolduramadım. Erguvan dalında bitmiş, incir yaprağı gibi Uyumsuz bir fazlasıydım kalbinin. Sürgün olmuş bir yurtsuzum şimdi Uzak kentlere benzeyen ışıltılı gözlerine. Ama gel gör ki; Kanatları yanık bir kelebek taşır rüzgar, Kurumuş bir ırmağın yatağına. Barış Çelimli |
Kurumuş bir ırmağın yatağına.
Kelebekler uçar mı hiç sonsuza?Ki yanıksa kanatları ve ağrılıysa yüreği hangi nehir coşar haykırışlarında?
Kurumuş yataklar kadar alevdir söz şiire.
Saygılarımla