Yürüdümyolun başı mı ortası mı görmeden su seslerini dinleyerek boş bırakmadan elimdeki kovamı kulağımda sokağın hüzzam sessizliği yürüdüm elden aşağı gördüğüm de oldu kendimi görmediğim de sevdalı bakışlar altında oysa ben de belki sürüden biri belki cana can ortağı tek gözüm kapalı bilge olmaya gerek yok karıncayı görmek için bir kırık ekmek koymak yuvaya ç’almadan hiç doymazların önünden bir adım geriden, iki sokak önde duvarında huzur yazan can özüm açık hanende sevgi demeti aldın, gözün bile kırpmadan verdin elime yüreğin engin çok gören oldu yada olmadı dikeni olmadın geçtiğin yolun nasıl örüldü önüne dünya duvarı han mıdır yol mu anlamadın ne vardı çıkınında sevgiden başka gönül evinden başka her şeyi bıraktın yüzün yüzümde öylece kaldı.. 03. 01. 2021 / Nazik Gülünay |