Ne olacak bilmemcoşku duymaya değer mi bilinmezlik kurmuş belli belirsiz çadırını bütün ışıkları yanmıyor işte evlerin kim şu araçların sahipleri ağaçlar sermiş yaprağını ıssız yere bize gülmedi geçen yıl ölen öldü, kalan sağlar bizimdir oldu ülkemizde aşısı bile rüya neredeyse korona virüsün iyileştiğine sevindik hasta yakınlarımızın dağlar yine yükseldi, bulutlandı güneş başını alıp gitmez dileriz ay durur yerli yerinde yine oturdum şiir devşirmeye bu kez iki bin yirmi birden bu yıla da yeter düşlerim maskelerim her şey derin bir nefes almak adına bir ağız tadı, mutlu gülümseme dost edineceğim günler kapı arkasına gizlenmiş olsun gelirim desin yeni yıla aynı yerimdeyim sevdiğim bil belki sen de gelirsin.. 01. 01. 2021 / Nazik Gülünay |