CümleBir bahar arkasını dönüp gittiğinde yeryüzünden kopartılmış ormana benzeyecek neşeli kiraz. bahçelerin sessizliğiyle uzayacak duvarlar/köpüren zaman Belki bir bahar daha... İzin veriyorum Hatırlamak için kuşları asılan ağrılara Güneşli kanatlarıma konan pencerede minnacık umut yüzünü güneşe çevirdiğinde gölgesinde mavi birikintiler kusacak bir ağacı Çıplak aynaların ışığında içeri doğru gözüm biraz da duvar diplerine ki ,aydınlık odanın zayıflığı. sesime kırılan küçük dalları geç uyuyor gece biliyorum ve uyanmazdı da hikaye toplayan cümle’min aklındaki havası Anın hücreleştiği iri bir hayalle gezmek Unuttum Adı neydi Sarı bir yaprak düştüğünde ve esnediğinde gözünde arpacığıyla bahar ... |
insanın,
insanlığın cümle kapısına geç kalmışlığı da oluyor işte,
yalandan, dolandan, riya denilenden kendini anca kurtarmışlığıyla elbet...
şiir.
yüzümüzü yapma çiçeklerin esaretinden kurtarabildiğimiz sürece
mutlu olacağız sanki dedim usta, dünya sırat ile arasında kavuşulmaz bir köprü kurmuşken hem de...
an demişliğiniz...
bilmez miyim sanırsınız ömrü değilse de,
ömre değmişliğe ne de güzel bir isimdir ; an...
şiirsel güzelliğinde şairin yüreğine nice eyvallah.