Birşey söyleyecektimVe neden sonra inkar derecesine karanlığı yırtıyor aydınlığın kevser’i.. Gözlerimin süsüne susayan soğuk mevsim ırmağı cenneti aşerdiğinde geceye kısa bacaklı sağanak iniyor Lalettayın günün ardına saklanıyor renksiz düşler ve kuşlar Ruha estetik kavramla oturan özgür telaşenin ıssız manzarasına meşalenen bahçeler gibi harmanlanıyorum Göğümün tarlasında yeşile çalan mavi Boşlukları dolan deniz gibi olgunlaşırken avucuma.. Neyi var acep dilime oturan düşüncelerin merceğinde Yüzümün alfabesinden eksilmeseydi bahar birşey söyleyecektim toprağında cemreleşen saksıya Lakin Azil ezginin rüzgarında kırılıyor sözlerim Duymuş olmalısınız Ve neden sonra.. ... |
Ve bu kadar belirsizlik, ansızlık, dolmuş Şiire...
Suskudan ses çıkarır gibi...
Dilden dilsiziik..
Çok saygımla.