OdalarHerkes gibi ötekiler Karanlığı kuşatan zamana duruyor... Durgun saatlerin yarımlığına sıkıştırılmış vakit Hecesi,günü,bahçesi eksik gülümseme Ki,çoktandır kendime benziyor Topladığım ağaçlar ve sırlarla aynı yere koyulan odalar Göğe uzanan ay gibi oturuyorlar gözlerime.. -benim yüzüm müdür bu aynalar- Burada ve Hep birlikte içimize kapanıyoruz Gül kanamalı kuytularda arıyoruz dilimize çoğalan sözcükleri Evet,evet Bakınca görüyorum bir yanımın tenhalığını Şiir sığınaklarına sinen sus gibi bulutlanıyor ayak izleri Menzilimde ince su Çırılçıplak çöl Sanki beni ölüyor örgülü hüzne Dağ uğulduyor Yalnızlıksa kelebek tadında upuzun yol Ağzımda üşüyen güz’ün kalın soluğu En dip lerde Direnen ve kaybolan uçurum gibi zaman Bir yerden bir yere sürekli devrilen ... |
şiir varsa yalnızlık baki demişliğim çoktur
ve gecenin bana acıdığını düşünmüşlüğümde elbet...
ve oysa gecenin evinin yüreğim olduğunu ne çok zaman öncesinden bilsem de...
eyvallah.