Bu ayda mıneden kasım ayına şiir yazmam Atatürk’ümüzü anımsatır o başka. bir hüzün ayıdır sanki kışa doğru yürürken zaman güneş ne kadar açarsa açsın yüzüm gülmez şiire düşmez ışığı oysa yine açıktır pencerem hayata balkonda yüzü asılır çiçeklerin, solar yüzüme yansır solgun renkleri yoksa kimi aşklar sonbaharda mı biter bu ayda mı gider sevgili bütün hüzünleri kalbine gömerek anıların içinde yitik yüzümde bıraktığını bilmez yüzünü sonsuz bir vedadır belli son dokunuşu bulanık suları salarak eteklerime çabaladığımı görmeden bir başıma götürür kavuşmak umudunu gelecek baharlarda.. 11. 11. 2020 / Nazik Gülünay |
Saygılarımla...