KuytularDiğer yanımın gün vaktine sızlanan güneş ıslağı ayaklarım dün gölgeli kuytularda Bilindik bulutla duvarları yalpalayan kuşlar silik silüet ğöğsümün rüzgarında Hüzün yollu akıntının karanlık boşluğu gözlerim Zeytin ağaçlarının tepesinde yıldızlar oldukça üşümeli Ve Sessizliğin soluğu toprak uzantılı titreyiş Bir çiçeği yağmurla dökmeyi Unutmayı deniyorum Gecenin yüzündeki ıslıkları çalarak susuyorum Işığını uyandırmadan korkunun kanatlarını güller içine Küskün masalların gizine tomurcuk açması gövdem Hangi dilde kaçsam yorgun iklimler büyüyor en yeşile.. Geriye kaybolup özlemlerle çoğalsak Ve bilsek Onca ses arasından kendimizi ... |
kendimizi kaybettiğimizde şiirlerin orta yerinde,
aşklar temize çekilmeli diye düşünmüşümdür hep,
ses kaybolup, mezara dönmesin diye dünya...
eyvallah.