Gül ağacıBir yerlerden Bir kentten Belki ırmağın şiir uğultusu yatağından gizlice güneşi yiyor mevsim Göz ağrıma birleşip Bağıran vaktin içime geceyi ve kuşları çalıp gelmesi gibi her şey.. Sesimin buğusuna çarpan yaşamın şarkısında aynalara asıldığında ince bir yağmur Yüzüme duran saatler tülleşiyor gölgelere Ayaklanıyor rüzgar gamzemdeki kırık gülüşe Ve narçiçeği baharına yüreğimin Her zaman sessizliğe başlamanın uyanışında Yeniden şiir oluyor ellerim Yeniden şehir Garip bir hüzün Eylül sarılığıyla çağırıyor çocukları Işıklı kıyılarında yalnızlığın bahar dalıyla öpüşüne büyüyorum Kanatılmış günlerin çıplak sevinci yüzümde Mavi bir çiçeği beklemeyi koklamak gibi dünyayla sevişim Uzayan saçlarım Yorgun telaşlarım Uzun uzun dalıp göğe yürüsem Arkamda gül ağacı Öyle sessiz Öyle karanlık ... |
Enfes tabirler...
Çok saygımla.