ADIM “SOKAĞINDAN GEÇEN BİRİ”

Üzgünsün belli
Kurumuşlar görüyorum
öpmemiş sulamamışsın
pencerendeki çiçekleri
Söyle bana
adımı bilmesen de
-varsay ki adım
sokağından geçen biri-
Söyle
gün tekrar tekrar
neden yaralarının kabuklarını
tırnaklarıyla söker ki ?

BOZUK AYAR

Seni unutmak için
kalın ciltli kitaplar okudum
Zaten kalbimin ayarı bozuktu
-ve dilimin-
gözlerimi de bozdum…

ÇIĞLIKLAR

Sana bir sürü kırlangıç getirmiştim
hatırlıyor musun ?
Kırlangıç bir kucak dolusu
Uçuyorlardı eteklerinde
özgürce sakin ve huzurlu

Bir hoşça kal bile demeden
gittin ya
Kocaman çığlıklar var şimdi
ağızlarında

ÖNEMSİZ ŞEYLERE TAKILMA

Ne önemi var
kaç çivi çaktıklarının
İsa’yı tuttururlarken haça ?
Bir de cellat sırıtıyor
halk alkışlıyorsa

Gidiyorsun
ve ben ölüyorum diyorum anlasana
El sallasan da olur
sallamasan da
Ölmemi engelleyebilir mi
yumuşatılmış cümlelerin?
Boş ver yorulma !

BELLİ ŞEYLER

Belliydi gideceğin
gözlerinin
kutup yıldızını arayıp durmasından
ve saçlarının
tuzlu su kokmasından

Belliydi
yaşlı bir geminin güvertesinden
el sallayacağın
saklanarak arkasına
martıların

Belliydi gideceğin
Akdeniz’in
göğsünü emmek için…

OLTANIN UCUNDA

Sevilmek için çırpınıyormuşum
yeni fark ettim
-pek çoğumuzun fark etmemesi
ilginç değil mi?-
Belli ki süt meselesi yüzünden bu durum
bebeklikten kalma
Hatta kesin
babamın dört eli olmaması da
eşlik etmiştir bu illegal yarama

Biliyor musun
Yaranı gösterdiğin yerden sallıyorlar oltayı

Ve senin
tazeydi ve albenisi vardı
oltaya taktığın yemin
Şöyle bir dönüp bakınca
ben de çok direnmemişim
-iyi halt etmişim-


SENDEN SONRAYA DAİR

Dizlerime kapanır bu şehir
ağlar
Ağlar usulca
eriyip gider
Hayır
toprak olmaz bu şehir
Toprak olmak
bana yazılan kader

SENDEN ÖNCE DE ÖLMÜŞTÜM

Yokluğun ölüm gibi
ama korkmuyorum ki ölümden
Afrika’da aç bir çocuk olarak
annemin cılız kollarında
kuru memesine yaslanıp öldüm ben
Bosna’da karnı deşilmiş
bir kadın olarak öldüm
-kaçamadım da öncesinde tecavüzden-
Filistin’de bir babaydım
ve oğlumun gözleri önünde
kurşuna dizildim
dünya canlı yayında izlerken

Yokluğun ölüm gibi evet
ama defalarca öldüm
elvedandan korkmam ben



Özgür SARAÇ/Râzı
14102020Denizli