Şiireçiçek açtır şiire, adı yaşamak olsun terse de uçsun kuşlar, görsün başka dünyayı hangi yöne yürüyeceğimizi çizelim bir yerinde dünyanın, seyretmek olmaz imzamızı atalım olura, olmazı es geçmeyip her insanın gönlünde koşsun özgür atlar ömrün her deminde sürsün saltanatı nasılsa tohum verir çiçekler sevgi adında sürgünler sarar dünyayı istemek yeter nereye kadar büyüteceğini bilmek ellerini ille bir el diğerini tutar, kaldırır düşmeden düşlerini büyütür, insandan insana geçen sıcaklık ye meyvesini şiirin, tat versin yaşamına rüyalarda kalmasın aşkın ılık nefesi bir yerde ayak diretmez insan yoksa kalırdı bir yüz yıl diğerinin üstünde her ülke yeseydi kendi pastasını dünya dönmeseydi yerli yerinde elbette cennetten kovulmalıydı havva ile adem şiir yüklü bir dünya’ya yayılmalıydı düşleri.. 22. 09. 2020 / Nazik Gülünay |