Saki 4
Bu şehir cam kafesli insan barınağı. Suratsız, üzgün, öfkeli yüzler. Kaşları devrik, yorgun gözbebekleri. Bitiyor insan bir yerde saki.
Kim olmadığımı hatırladım Çığ gibi düştü gözümden Besili bir yalnızlık Azılı bir keder çarptı yüzüme Eridi kalbim Ah be! Arala pencereyi nefesim dar Göğsümde dağ, içimde savaş Aklım harabe Senden, benden başkası yanmaz Haklının haksızı övdüğü yerde Hep masal, hep ninni sallandık durduk Durduk saki Akıllara durgunluk! Gücü bize yetene Bin marifet, bol menfaat Bir bilmem ne Tövbe tövbe ! Öylece bakakalıp olup bitene Yutmuşuz sesimizi Geçmiş kursağımızdan İçimize kaçmış Çöpten adamlarmışız Vay be! Öylece bakakalıp olup bitene Kimsesize kanat Mazluma el Sevgiliye omuz, ... Olmadıysak Kahrolalım, üç beş değil Topumuz! |
kıymetli şairesini
kutluyorum,,,