Ekmek
Sevgilim,
İnsan olmak gibi bir engelimiz var Bir duygudan diğerine ışıktan hızlıyız Anlatsam yanağına dert olur Göğe bakarsın uzun uzun Sonra bulutun gidişini Hesap etmek var Fezadan başkaca yer yok gönüle Yalnız kalınca sesine sokulurum Yeri gelir ekmeğin içine yasımızı katarım Karnındaki klişeler değişir Ölürüz, dünya duyar Kimini söyler, kimini unuturuz Bir şiirin içine başkasını da katarız, Zor değil bak, yaparız, ederiz, sonunda bir hayale varırız; "Aşk mıdır tâkatin ağusu? Kim yenilerek derman bulur, Kim yücelir yasında? Diyemediklerimi de bana Ben dertten öleyim sen dedikçe Usul usul gideyim yaşıma Davranayım ecel ile." |