YÜREĞİMDEN YÜREĞİNE MEKTUP

İyi değilim bu aralar..
Dermansız bir sevdanın elinden,
Amansız derde düşmüş gibiyim...
...........
Kimsenin duymadığı kadar sessiz
Ciğerlerim yırtılırcasına sana feryatlarım var..
Ağlıyorum -sızlıyorum
Yazıyorum- siliyorum
Günden güne ölüyorum
Ama duymuyorsun be vefasız !
Hatrımı bir kez olsun sormuyorsun...
............
Biliyorum sen beni unuttun..
Unuttun unutmasına da
Hiç olmadı
Hiç olmazsa şiir diye yazdıklarımı oku olur mu
Yüreğimin son çırpınışları bunlar belkide

Bak yine yokluğunda
Hüzün sofrasını kurdum
Baş köşede sen
Elimi uzatsam dokunacak kadar yakın
Ama hiç göz göze gelemiyecek kadar uzaksın
O da yetmezmiş gibi
Aklıma her düştüğünde
Hasretin boğazıma diziliyor
Ve Sensizliğin ölüm korkusu sarıyor
Ben yine sana doyamadan
O sofradan aç kalkıyorum ...
.......
Kağıda kaleme yükleniyorum!
İçime dert olan her şeyi
Yüreğimin iyileşmeyen yarasına
Kalemimi bandıra bandıra
Eksik kalan yanımı
Yani seni
Şiir diye yazıyorum ...
..............
Ama sen adına ne dersen de
Ben biliyorum ki
Sensizliğe isyan etmiş kelimelerin
Can çekişen satırları...
Ne bileyim yada
YÜREĞİMDEN yüreğine MEKTUP...
Belkide söyleyemediklerim....

Halime Gürbüz Gökçe

04.09.2019