GÜZ DÜŞÜYOR
aydınlığa susayan
karanlıklarda demlenir güneşin teni şavkı aya yansırken şafağa düşer haykırışları tan’ın esrik bir günün ilk ışıklarıyla söylenir memlekete hasret türkülerim sağaltırken her şeyi yağan yağmur çan sesleri karışır kadim yalnızlığına vadilerin esmer topraklar emerken parıltısını güneşin güz düşüyor her yanına tenimin bir kızıl Işık vuruyor yarınsız zamanlarıma soluğum yarımsanmış bir düşün içine düşüyor bir dünya çiziyorum us’um da ve yeşeriyor içimde kalmışlarım kayıp gidiyor hayat benden Hapsoluyor tutkular her boğumunda bir ney’in Hülya Çelik |