İçimZaman öteliyor kuş/kanatlı vakitleri Darağacına asılan masallara sobeleniyor ruh Kıymığı batan boşluk Bir de aynadaki ben’im.. Galiba en çok da bu aralar Kendimin kendiyle hasbihal ediyorum Nehirler akıyor dünya denilen kuyudan Kök salmış dallara bakınıyorum Uzayıp birbirine dolanan bacaklarına Uzağım dokunuyor kalbimin kıyısında bir noktaya Sessizliğin üfürdüğü perdeyle hep dokunuyor ya İşte o zaman biraz gamzemdeki gül papatya seviyor İçimin sızısıntısında akışkan yara Yol oluyor İz oluyor Sırra kavuşumuna Ki, Yürümek zor gelmiyorda Ayaklarımı kesecek diye korkuyorum dünya Ruh takviminde öyle uzaktan Öyle mavi seviyorum Yeşil bir geceden seni ... |
güzel geceler olsun ,sevgiyle...