/Hakikat çarpıtıldığında
ne var ki elimde öfkemden başka…/

Öfkemden vuruyorsun beni sivri topuklu kadın
Yazıyooor!… Yazıyooor!… çığlığınla
ben kokan bir haberi daha
düşürüyorsun kentin meydanlarına
Sanki dudaklarının kıyısına bulaşmış
kekremsi bir tadım var da
tükürüyorsun
- öfkesinden ne olur ki erimekte olan mumun -
Sergilediğin
“Tanrıdan saklayamadığını
kendinden saklamaya çalışan kadın” adında
durum komedisi
Biliyorum oysa unutmadığını
kapımın önündeki
anahtarı sakladığım yeri
Biliyorum öfkemi yelkovanın peşine takıp
öldürsen de zamanı
ya da oltanın ucuna takıp
kurutsan koskoca bir ummanı
Buğulanmış camı her sildiğinde
adımı gördüğünü pencerende…

Öfkemden vuruyorsun beni sivri topuklu kadın
İçimden o dev dalga kopup gelirken
bir manga hazırlıyorsun alelacele
Ben kurşun askerlerinle konuşurken
kıyımdan izliyorsun
göğsümün en kutsal yerinden
- ne olur ki kendini yakmayı seven
yusufçuğun öfkesinden -
Farkındasın yenileceğimin
Kelimelere… Akrebe…
Kurşunlara bir de…
Oysa
sorsalar muzır düşlerini
gerçekleştiren kimdi ?
Sivri topuklarını çıkarmadan
kutsadığın ten kimindi ?
Kaçırırsın gözlerini…

Unutuyorsun
dudaklarıma koyup ısıttığını
üşümüş kirpiklerini
- serçe parmağını öpenin öfkesinden ne olur ki -
Ezanları şahit tutuşunu
Denk düşüremediğin makyajını
Sena market durağını…
Zihnin hep kör bıçak bileyicisiydi
Bu yüzden öğrenemedi hiç
şükretmeyi
Sorsalar
onca kitap okuyarak
unutmaya çalıştığın kimdi ?
Bedenin kimi içinde yakmak için
yarım yamalak insanların
mezelerinde gezindi ?
Kaçırırsın gözlerini…

Öfkemden vuruyorsun beni sivri topuklu kadın
Azı dişlerin kaşındığında
yok sayarak Kiramen Katibini
dişi bir Ebreheye dönüşüyorsun
yıkmaya çalışan Rahmet Evini
- fillerin ayağı altındaki yaprağın
öfkesinden ne olur ki -

Tanrıya küsmüştün
seni ilk tanıdığımda
Yolunu kaybetmiş yönsüz kuşlar gibi
tedirgin bir tat bırakırdın
öpüşürken dudaklarımda
Acemi kumarbaz gibi
en sağlam koz diye
bir avuç etini ! koyardın masaya
- ama yalan yok saçların güzel kokardı
ve sanırım hep bir melek tarardı -
Şimdi kalkmış
içi boş cümlelerden evler yapıyorsun
kaldırımlar caddeler
pazar yerleri bahçeler
ağlama duvarları mabetler…
Fark edilmiyor sanma
Karakalem çalışma gibi renksiz her biri
Finali "duruma uydurulmuş "
çalıntı hikayeler…

"Bitecek bir oyuna çocuklar başlar " derdim
Yanılmışım
Sen de kraliçesi olmayı seviyormuşsun
gölgeden ülkelerin
Krallar ve kurallar gölgedense
ne anlamı var
etime dişlerini geçirmenin ?

Öfkemden vuruyorsun beni sivri topuklu kadın
Yürüdüğün caddeleri
yırtmaçlarına kadar yakasım geliyor
Çünkü sen
ve şu peşinde sürüklediğin palyaçolar
kalabalık oluşturmak için
yaratılmış gibi davranıyor
Aklım ermiyor bu maskeli baloya
Kırk tas su dökünüyorum
sonra kırk daha…
Keşke hiç unutmasan
Saklambaç oynamak yok
mahşer meydanında…

Öfkemden vuruyorsun beni sivri topuklu kadın
Yaralarımdan öpen hep
adını bilmediğim "birileri"
- yarası geçmeyenin
öfkesinden ne olur ki -
Tenimde ne çok isim var bilemezsin sivri topuklu kadın
Göz bebeklerinde hepsinin
yarı ölü suretler
Ne çabuk yerle bir oluyor bilemezsin
Daha yeni doğmuşken
dudağımdaki mevsimler
Neden senin karakterin sahi
yönsüz kuşlara benzer ?
Ve neden hep gidiş alınır
o kahrolası biletler ?



Özgür SARAÇ/Râzı
18052020Denizli