Çiçeklere Dök Beni
Her açıldığında ruhumun kapısı
İçine kirli bir bulut giriyor. Yağmuru ateş sanki Eritiyor birikmiş düşlerimi Dilim küflü küfürlerin Gövdesini siliyor. Madem böyle sürecek Bu hayat bir saz olsun Sen mızrap ol ben de tel Döv beni türkü diye. Benzemiyor yüzler artık O eski suretlere Yollar yalan çıkıyor Zehri şifa sevdalar. Bir tek ağaçlar dürüst Sözü yok yalanı yok, Ama onlar da artık erken ölüyor. Madem zaman değişti Bu hayat bir güz olsun Sen ağaç ol ben yaprak Düşürme gazel diye. Sanki kendi dönmüyor da Dünya kirini döndürüyor Kuşların çiçeklerin Mesaisi azalmış Bir yalnızlık cilalanıp Herkesin yakasına, Rozet diye takılmış Dilim neylesin. Konuşsam sen kanarsın Sussam kendime yara Kalsam senden uzağım Kaçsam tüm yollar sana En iyisi dök beni Çiçeklere su diye. Bir keşmekeş kalbimin Meydan yerinde. Yolu şaşmış işi düşmüş Bir de gelip geçenler. Ortasında bir kule Saati çoktan durmuş, Sen yine de kur beni Aşka çeyrek kalaya. Bu hayat bir yol olsun Sen şehir ol ben yolcu Kov beni gelir diye… Barış Çelimli |
yüreğinizin sesini dinleyip dökün dizelere...
Başka yüreklere ulaşsın sesi...