Sen giderken hava bulutsuzdu
Hatta yüzsüz dedim içimden
Hüzün bile değildi çünkü teninin rengi
Kapının önü
kahvenin telvesi
ve pencere de öyleydi
Hatta bu yüzden
gelirken veda ritüeline
sulamayı unuttum
çiçeklerimi
ve kendimi …

Sen giderken
birkaç damla süzülse gözlerinden
yeterdi dikmeye
kalbimdeki yarayı
Ki bilirim
daha fazlası Havariler içindir gözyaşının
kaybetmişlerken İsa’yı
ya da Aişe içindir
uğurlarken Rabbe doğru
göğsünde solmuş Gül’ün canını

Şimdi satılığa çıkarsam
almaz kalbimi kimse
İkinci elcilerden
ve aşkı çiğnemeyi sevenlerden
başka kimse
ve dilencilerden
ve g/özü görmeyenlerden
başka kimse
Burada olsan şimdi
“Buna da şükret” derdin
“İyidir sonuçta
toprağın koynuna girmekten”
Ben de “ Sen yok musun sen !” derdim
Ne çektim senin şu
dilindeki iğnelerden”
Sonra gülüşürdük…
Sonra öpüşürdük…;

Gitmesen olmazdı sanki
ya da biletini ertelesen
Çok korktuğumu biliyordun da
alelacele kalkan trenlerden
Ah sen !
Ah sen !

not 1: Sen gittikten sonra
bileğime iki karga tünedi
Yazamıyorum
ve üçe bölüyorum mecburen gecemi
Sen biliyor musun dillerini ?

not 2: Bu gün dikkatimi çekti
bakarken eski resimlerimize
Biz bu hayatın negatifinde inan
daha güzel sarılıyormuşuz birbirimize
Şimdi gidip çemkireceğim
baskıda ellerimizi sildiği için
karanlık odadakinin yüzüne

Not 3: İyi bak kendine …



Özgür SARAÇ / Râzı
11122019Denizli