/ Hayret
insan kendi Sin olamamışken
ne çok La olmayı becerebiliyor ! /


Doğrudur
bazen bana benzemediği
yazdığım şiirlerin
ama senin de biraz
Marilyn MONROE havasında değil mi
rüzgar öpmeyi seven eteklerin ?

Doğrudur
bazen bana benzemediği
sırtımdaki gölgemin
ama senin de biraz
Türkan kıvamında değil mi
beninin kıyısındaki gülüşlerin ?

Doğrudur
bazen bana benzemediği
hayra yormakta zorlandığım rüyaların
ama senin de biraz
Frida’yı anımsatıyor değil mi
rengi solmuş gözyaşların ?

Hepimiz aslında - zaman zaman -
kendi yumruğundan kaçan
çalakalem suretler gibiyiz
Hayatın yonttuğu aslımıza
bulantıyla bakıp hani
el izi bırakmadan
kurşunu basan tetiğiz …

Doğrudur
bazen bana benzemediği
cümlelerimin arasındaki mesafenin
ama senin de biraz
çeşme başında su kuyruğunda bekleyen
kadınlar gibi değil mi
özensiz kullandığın kelimelerin ?

Doğrudur
bazen bana benzemediği
gözlerime sinen bakışın
ama senin de biraz
Artemis tarzında değil mi
saçlarını ay ışığı ile bağlayışın ?

Doğrudur
bazen bana benzemediği
boynunun kenarında gezen kokumun
ama senin de biraz
pahalı bir vazoda
solmuş çiçek gibi değil mi
dudaklarını kilitleyip susuşun ?

Doğrudur
bazen bana benzemediği
alnımdaki kırıkların
ama senin de biraz
Hülya (KOÇYİĞİT) tonunda değil mi
ritmi bozulmuş hıçkırışların ?

Hepimiz aslında – zaman zaman -
kendi güftesinden korkan
detone sesler gibiyiz
Tanrının yoğurduğu hamurumuza
alelade bakıp hani
tövbe cümlesi de koymadan
sırtımızı dönüp giden mücrimiz …



Özgür SARAÇ / Râzı
151119Denizli